سیگار

سیگار

لغت‌نامه دهخدا

سیگار. (اِ) (فرانسوی ، اِ) برگ بریده یا خردکرده ٔ توتون که معمولاً در کاغذ نازک پیچیده شده است و برای «کشیدن دود» آن بکار میرود. سیگار به این معنی را فرنگیها سیگارت میگویند. و در اصطلاح آنها سیگار اطلاق میشود به آنچه ما سیگار برگ میگوئیم و عبارت است ...

سیگار

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) [فرانسوی: cigare، مٲخوذ از اسپانیایی] sigār استوانۀ کاغذی کوچک محتوی توتون برای کشیدن و دود کردن.

سیگار

فرهنگ فارسی معین

[ فر. ] (اِ.) توتون ریز شده ای که در کاغذ نازکی لوله شده است و از انواع دخانیات به شمار آید، سیگارت .

سیگار

دیکشنری فارسی به انگلیسی

cigaret, cigarette, smoke, weed

سیگار

دیکشنری فارسی به عربی

سيجار , سيجارة

جای سیگار

لغت‌نامه دهخدا

جای سیگار. [ ی ِ سی ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به جاسیگاری شود.

smoking cessation

ترک سیگار

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[اعتیاد، روان‌شناسی] قطع مصرف سیگار

سیگار کشیدن

واژگان مترادف و متضاد

۱. سیگار دود کردن ۲. همبستر شدن (با روسپی)

self-extinguishing cigarette

سیگار خودخاموش

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[اعتیاد] سیگارهایی که براثر پک نزدن خودبه‌خود خاموش می‌شوند

قلعه سیگار

لغت‌نامه دهخدا

قلعه سیگار. [ ق َ ع َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان تراکمه بخش کنگان شهرستان بوشهر، واقع در 137هزارگزی جنوب خاور کنگان کنار راه فرعی لار به گله دار. موقع جغرافیایی آن جلگه و هوای آن گرمسیری مالاریائی است . سکنه ٔ آن 103تن است . آب آن از چاه و محصول آن غ...

چُو سیگار

لهجه و گویش بختیاری

ču-sigâr چوبِ سیگار.

چو سیگار

لهجه و گویش مازنی

choo sigaar چوب سیگار

سیگار کشیدن

لهجه و گویش تهرانی

فحشا کردن

ته سیگار

دیکشنری فارسی به انگلیسی

stub, fag end