لغتنامه دهخدا
شیمه . [ م َ / م ِ ] (از ع ، اِ) شیمة. عادت و طبیعت . (ناظم الاطباء). طبیعت و عادت و خوی . (غیاث ). خوی (و بدین معنی به همزه نیز آمده ). (آنندراج ). ج ، شیَم . (مهذب الاسماء). خوی نیک . (دهار).خو. شنشنه . هجیر. شئمة. دأب . عادت . خصلت . دیدن