شادوارلغتنامه دهخداشادوار. [ شادْ ] (اِخ ) نام کوهی در حوالی سمرقند : در آن اثنا بسمع اشرف اعلی رسید که در دامن کوه شادوار قلعه ای است که آن را از کنیت گویند. (تاریخ حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 232).
صدوچهارگویش اصفهانی تکیه ای: sadočâr طاری: sâyočâr طامه ای: sadočâr طرقی: sâyočâr کشه ای: sâyočâr نطنزی: sadočâr
صدوچهارگویش خلخالاَسکِستانی: sad u čâr دِروی: sad ə čâr شالی: sad u čâr کَجَلی: sade čovâr کَرنَقی: sad u čâr کَرینی: sad u čâhâr کُلوری: sad u čâr گیلَوانی: sad u ča:r لِردی: sad u čâhâr