لغتنامه دهخدا
حرف صحابت . [ ح َ ف ِ ص َ ب َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) شمس قیس گوید: واو و راء است که در اواخر بعضی اسامی معنی خداوندی چیزی دهد، چنانکه پیشه ور، هنرور، تاج ور، و بهمین معنی رنجور و مزدورو دستور یعنی خداوند رنج و مستحق مزد و خداوند دست و منصب ، و آنچه اجازت را دستوری خوانند