شفابخشیلغتنامه دهخداشفابخشی . [ ش ِ / ش َ ب َ ] (حامص مرکب ) عمل و صفت شفابخش . شفا بخشیدن . (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به شفابخش و شفا بخشیدن شود.
شفابخشلغتنامه دهخداشفابخش . [ ش ِ / ش َ ب َ ] (نف مرکب ) شفابخشنده . شفادهنده . دارویی که تندرستی آورد. (ناظم الاطباء). شافی . شفادهنده . بهبودبخش . (یادداشت مؤلف ) : ای باد از آن باده نسیمی به من آورکآن بوی شفابخش بود دفع خمارم
شفابخشفرهنگ فارسی عمید۱. شفابخشنده؛ شفادهنده.۲. پزشکی که بیمار را از مرض برهاند.۳. دارویی که مرض را رفع کند.
شفابخشیلغتنامه دهخداشفابخشی . [ ش ِ / ش َ ب َ ] (حامص مرکب ) عمل و صفت شفابخش . شفا بخشیدن . (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به شفابخش و شفا بخشیدن شود.
شفابخشیلغتنامه دهخداشفابخشی . [ ش ِ / ش َ ب َ ] (حامص مرکب ) عمل و صفت شفابخش . شفا بخشیدن . (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به شفابخش و شفا بخشیدن شود.