لغتنامه دهخدا
شکنان . [ ش ِ ] (اِخ ) شگنان . نام سرزمینی . (از فرهنگ لغات ولف ). ناحیتی است از وخان که رود جیحون بدو گذرد و حد شمالی هند است از حدود ماوراءالنهر. (از حدود العالم ) : رویت به راه شکنان ماند همی درست باشد هزار کژی و باشد هزار خم . <p class=