شنودلغتنامه دهخداشنود. [ ش َ / ش ِ / ش ُ ] (مص مرخم ، اِمص ) شنودن .عمل شنودن . اِستماع . مقابل گفت . (یادداشت مؤلف ).- شنود و گفت ؛ شنیدن و گفتن : گرنه از بهر شنود و
شنودفرهنگ فارسی معین(شُ) 1 - (اِمص .) عمل شنیدن . 2 - (اِ.) دستگاه رسانه ای مخفی برای جاسوسی و کنترل مخالفان .
شنودفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مادۀ آلی گوش دادن، استماع، توجه امتحان شفاهی، امتحان، پرسش لب‌خوانی، تفسیر استراق‌سمع، شنود، جاسوسی، عملیات سری، نهفتگی ضبطِ صدا، ثبت مصاحبه، بار عام، محاوره اصغا
شنودeavesdroppingواژه‌های مصوب فرهنگستانورود مخفیانه به یک شبکۀ ارتباطی، اعم از صوتی یا نوشتاری، بدون ایجاد هرگونه تغییر در محتوا یا اختلال در آن
سنوتلغتنامه دهخداسنوت . [ س َن ْ نو ] (ع اِ)مسکه . || پنیر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || شهد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). انگبین . (مهذب الاسماء). عسل . (اقرب الموارد). || نوعی از خرما. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || شیره ٔ سطبر از هر چیزی . || رازیانه . (منتهی الارب ) (آ
سنودلغتنامه دهخداسنود. [ س َ ] (ترکی ، اِ) فکر است در اموری که به هیچکار نیاید. (برهان ) (آنندراج ). تفکر در مطالب مشکله . (ناظم الاطباء).
سنودلغتنامه دهخداسنود. [ س ُ ] (ع مص ) پشت باز نهادن بسوی چیزی و پشت دادن بچیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). پشت بچیزی واگذاشتن . (تاج المصادر بیهقی ). || برآمدن بر کوه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). به کوه برشدن . (المصادر زوزنی ). || به پنجاه رسیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
سنوطلغتنامه دهخداسنوط. [ س َ ] (ع ص ) کوسه که هیچ ریش ندارد یا مرد سبک ریش در رخسار یا آنکه ریش بر زنخ داشته باشد نه بر رخسار. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). آنکه هیچ ریش ندارد. (مهذب الاسماء). || (اِ) دوایی است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). سَنوطی ̍. (ناظم الاطباء).<
شنویدلغتنامه دهخداشنوید. [ ] (اِخ ) نام یکی از طوایف لرستان . رجوع به تاریخ گزیده چ اروپا ص 539 شود.
شنودنیلغتنامه دهخداشنودنی . [ ش َ / ش ِ / ش ُ دَ ] (ص لیاقت ) شنیدنی . (از فرهنگ فارسی معین ). درخور شنیدن .
شنودهلغتنامه دهخداشنوده . [ ش َ / ش ِ/ ش ُ دَ / دِ ] (ن مف ) مسموع . شنیده شده : چون طوطیان شنوده همی گویی تو بربطی به گفتن بی معنی . ناصر
شنودنلغتنامه دهخداشنودن . [ ش َ / ش ِ / ش ُ دَ ] (مص ) اشنودن . شنیدن . استماع . اصغاء. گوش کردن . گوش دادن . گوش داشتن . سماع . شنفتن . نیوشیدن . (یادداشت مؤلف ) : توانگر به نزدیک زن خفته بودز
شنودنیلغتنامه دهخداشنودنی . [ ش َ / ش ِ / ش ُ دَ ] (ص لیاقت ) شنیدنی . (از فرهنگ فارسی معین ). درخور شنیدن .
شنودهلغتنامه دهخداشنوده . [ ش َ / ش ِ/ ش ُ دَ / دِ ] (ن مف ) مسموع . شنیده شده : چون طوطیان شنوده همی گویی تو بربطی به گفتن بی معنی . ناصر
شنودنلغتنامه دهخداشنودن . [ ش َ / ش ِ / ش ُ دَ ] (مص ) اشنودن . شنیدن . استماع . اصغاء. گوش کردن . گوش دادن . گوش داشتن . سماع . شنفتن . نیوشیدن . (یادداشت مؤلف ) : توانگر به نزدیک زن خفته بودز
خوشنودلغتنامه دهخداخوشنود. [ خوَش ْ / خُش ْ ](ص ) قانع. راضی . خرسند. (ناظم الاطباء) : بگیتی در ازمرگ خوشنود کیست که فرجام کارش نداند که چیست . فردوسی .تو خواهی که من شاد و خوشنود باشم به سه بوسه
خشنودلغتنامه دهخداخشنود. [ خ ُ ] (ص ) راضی . خوشحال . مسرور. خوش . مسرور. خرسند. شادمان . (ناظم الاطباء) : داری گِنگی کلندره که شب و روزخواجه ٔ ما را ز کیر دارد خشنود. منجیک .جهان آفرین از تو خشنود باددل بدسگالت پر از دود باد.<b
زودخشنودلغتنامه دهخدازودخشنود. [ خ ُ ] (ص مرکب ) که به سرعت و در اندک زمانی راضی و خوشحال گردد : تیزخشمی زودخشنودی قناعت پیشه ای داروی هردردمندی چار هر بیچاره ای .سوزنی (از یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
ناخشنودلغتنامه دهخداناخشنود. [ خ ُ ] (ص مرکب ) ناراضی . (ناظم الاطباء). ناخرسند. آنکه خشنود و راضی نیست : همی روی و من از رفتن تو ناخشنودنگر بروی منا تامرا کنی بدرود. فرخی .مرو که گر بروی باز جان من برودمن از تو ناخشنود و خدای ناخ
ناخوشنودلغتنامه دهخداناخوشنود. [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) ناراضی و بی قناعت . (ناظم الاطباء). ناخرسند. رجوع به خشنود شود: اعضال ؛ ناخشنود داشتن . (منتهی الارب ).
