شهادةلغتنامه دهخداشهادة. [ ش َ دَ ] (ع مص ، اِمص ) آگاهی یافتن بر چیزی : شهد علی کذا شهادةً. (منتهی الارب ). || گواهی دادن برای کسی و ادای شهادت کردن : شهد له بکذا و قولهم اشهد بکذا؛ یعنی قسم میخورم و شهد اﷲ انه لااله الا هو؛ ای علم اﷲ او قال اﷲ او کتب اﷲ، و اَشهدُ اَن لااله الا اﷲ؛ یعنی میدان
شهادةدیکشنری عربی به فارسیسوگندنامه , گواهينامه , شهادت نامه , استشهاد , گواهي , شهادت , تصديق امضاء , تحليف , سوگند , سند رسمي , گواهي صادر کردن , تصديق , مدرک , دليل , اظهار
صعادةلغتنامه دهخداصعادة. [ ] (اِخ ) شهرکی است بناحیت پارس خرم و آبادان و بدریا نزدیک . (حدود العالم ).
شحاذةلغتنامه دهخداشحاذة. [ ش َح ْحا ذَ ] (ع ص ) مؤنث شحاذ. (از مهذب الاسماء). گدای مبرم و سمج زن . || روشن گر. صیقل . صقال . صاقل . جلاء: شحاذالسیوف ؛ جلاءالسیوف . (یادداشت مؤلف ).
شعودهلغتنامه دهخداشعوده . [ ش َع ْ وَ دَ / دِ ] (از ع ، اِمص ) شعوذة. شعبده . (ناظم الاطباء). بر وزن و معنی شعبده که نمود بی بود باشد. (برهان ). و رجوع به شعبده و شعوذة شود.
شعوذهلغتنامه دهخداشعوذه . [ ش َع ْ وَ ذَ / ذِ ] (از ع ، اِمص ) شعوذة. شعوده و شعبده و چابکی دست و تردستی . (ناظم الاطباء). سبکی و چالاکی دست . شعبده و افسون که بدان در نظر چیزی بر غیر اصل خود نماید. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سبک دستی . (دهار
لوح الشهادةلغتنامه دهخدالوح الشهادة. [ ل َ حُش ْ ش َ دَ ] (اِخ ) لوح شهادت . نام یکی از دو لوح که خدای تعالی پس از شکستن الواح عشرة به موسی فرستاد.
مقبول الشهادةلغتنامه دهخدامقبول الشهادة. [ م َ لُش ْ ش َ دَ ] (ع ص مرکب ) (اصطلاح فقه ) کسی که گواهیش در محضر شرع پذیرفته شود.
صندوق الشهادةلغتنامه دهخداصندوق الشهادة. [ ص ُ قُش ْ ش َدَ ] (اِخ ) رجوع به تابوت سکینه و تابوت عهد شود.