شوصاءلغتنامه دهخداشوصاء. [ ش َ ] (ع ص ) شوصاءالعین ؛ آنکه به گوشه ٔ چشم نگرد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
دولفین کوهاندار اطلسیSousa teusziiواژههای مصوب فرهنگستانگونهای از تیرۀ دولفینیان و راستۀ آببازسانان که بالۀ پشتی آن بهطور غیرمعمول منحنی و خمیده است و کوهان یا قوز کوچکی بر روی قسمت پشتی دارد
دولفین کوهاندار چینیSousa chinensisواژههای مصوب فرهنگستانگونهای از تیرۀ دولفینیان و راستۀ آببازسانان با پیشانی شیبدار که بالۀ پشتی دوطبقۀ آن شامل یک بالۀ کوچکتر است که بر روی قوز طویل پشتی قرار گرفته است
اشوصلغتنامه دهخدااشوص . [ اَش ْ وَ ] (ع ص ) چشم بسیار برهم زننده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آنکه پلک چشم بسیار بر هم زند. مؤنث : شَوصاء. ج ، شوص . (مهذب الاسماء). که پلک بسیار بر هم زند. (از المنجد).