شمسهلغتنامه دهخداشمسه . [ ش َ س َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان تیلکوه بخش دیواندره ٔ شهرستان سنندج . سکنه ٔ آن 340 تن . آب آنجا از چشمه و رودخانه و راه آن ماشین رو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
شمسهلغتنامه دهخداشمسه . [ ش َ س َ / س ِ ] (از ع ، اِ) نارنج . || لیمو. || هر تصویر مدور و منقش . (ناظم الاطباء) : مزین در او صفه های مربعمنقش در او شمسه های مدور. ازرقی . || قرص منقش و زراندودی که
شمسةلغتنامه دهخداشمسة. [ ش َ س َ ] (از ع ، اِ) شمسه . آفتاب . (ناظم الاطباء) : یاد باد آن شب کآن شمسه ٔ خوبان طرازبه طرب داشت مرا تا به گه بانگ نماز. فرخی .شمسه ٔ گوهر و شمع دل سرگشته ٔ من که زوال آمدش از طالع برگشته ٔ من .
شمسیهلغتنامه دهخداشمسیه . [ ش َ سی ی َ / ی ِ ] (اِخ ) شعبه ای از صوفیه ٔ نعمةاللهیه منسوب به شمس العرفاء. (فرهنگ فارسی معین ).
شمسیهلغتنامه دهخداشمسیه . [ ش َ سی ی ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ریوند بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور. سکنه ٔ آن 175 تن . آب آن از قنات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
شمسةلغتنامه دهخداشمسة. [ ش َ س َ ] (از ع ، اِ) شمسه . آفتاب . (ناظم الاطباء) : یاد باد آن شب کآن شمسه ٔ خوبان طرازبه طرب داشت مرا تا به گه بانگ نماز. فرخی .شمسه ٔ گوهر و شمع دل سرگشته ٔ من که زوال آمدش از طالع برگشته ٔ من .
حسین شمسهلغتنامه دهخداحسین شمسه . [ ح ُ س َ ن ِ ش َ س َ ] (اِخ ) ابن علی شمسه از صوفیان سده ٔ دوازدهم هجری . او راست : «الرفارف العبقریة فی رجال الطریقة الخلوتیة». (معجم المؤلفین از ایضاح المکنون ج 1 ص 576).
شمسهلغتنامه دهخداشمسه . [ ش َ س َ / س ِ ] (از ع ، اِ) نارنج . || لیمو. || هر تصویر مدور و منقش . (ناظم الاطباء) : مزین در او صفه های مربعمنقش در او شمسه های مدور. ازرقی . || قرص منقش و زراندودی که