شکرشکرلغتنامه دهخداشکرشکر. [ ش َ ک َ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) که شکر را شکار کند. که رونق بازار شکر بشکند. کنایه است از سخت شیرین و شکرین : هست گویی زمرّد و مرجان خط سبز و لب شکرشکرش .ابورجاء غزنوی .
شکرشکارلغتنامه دهخداشکرشکار. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ش ِ ] (ص مرکب ) که شکر شکار کند. کنایه از کسی که از لب معشوق بوسه رباید : تا در شکارگاه بتان عاشقی به لب باشد شکرشکار چه پنهان چه آشکار. سوزنی .از ب
لشکرشکرلغتنامه دهخدالشکرشکر. [ ل َ ک َ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) لشکرشکن . لشکرشکار : شاه فرخنده پی و میری آزادخویی گرد لشکرشکن و شیری لشکرشکری .فرخی .