شکرفروشلغتنامه دهخداشکرفروش . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ف ُ ] (نف مرکب ) تاجر و فروشنده ٔ شکر. (ناظم الاطباء). آنکه شکر فروشد. که به فروش شکر پردازد : پیرایه گر پرندپوشان سرمایه ده شکرفروشان . نظامی .اگر
نهاری پزلغتنامه دهخدانهاری پز. [ ن َ پ َ ] (نف مرکب )آنکه طعام پزد برای فروختن . (آنندراج ) : شیرین شکرفروش ما را بنگرلیلی ّ نهاری پز ما را دریاب .اشرف (از آنندراج ).
شکرخافرهنگ فارسی عمید۱. خایندۀ شکر؛ شکرخوار: ◻︎ شکرفروش که عمرش دراز باد چرا / تفقدی نکند طوطی شکرخا را (حافظ: ۲۴).۲. [مجاز] شیرینگفتار: ◻︎ بدم گفتی و خرسندم عفاکالله نکو گفتی / جواب تلخ میزیبد لب لعل شکرخا را (حافظ: ۲۲).
فشانانلغتنامه دهخدافشانان . [ ف َ / ف ِ ] (نف ) در حال فشاندن : رخ باغ بد ز ابر شسته به نم فشانان ز گل شاخ بر سر درم . اسدی .- آستین فشانان ؛ بی اعتنا :</spa
سرکه فروشلغتنامه دهخداسرکه فروش . [ س ِ ک َ / ک ِ ف ُ ] (نف مرکب ) خَلاّل . (دهار). فروشنده ٔ سرکه : زشت باشد که پیش چشمه ٔ نوش در گشاید دکان سرکه فروش . نظامی .شیرینی تازه از شکرخنده ٔ توکرده ست شک