شیخ محمدلغتنامه دهخداشیخ محمد. [ ش َ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) اول . مؤسس خاندان شرفای حسنی (مراکش ) ملقب به شیخ (جلوس 951 - 965 هَ . ق .) رجوع به طبقات سلاطین لین پول و فرهنگ فارسی معین شود.
شیخ محمدلغتنامه دهخداشیخ محمد. [ ش َ م ُ ح َم ْم َ ] (اِخ ) دهی از دهستان نهرهاشم بخش مرکزی شهرستان اهواز است و 300 تن سکنه دارد. این آبادی از سه محل تشکیل شده است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
ایستاموجseicheواژههای مصوب فرهنگستانموج ایستادهای در یک حوزة بسته یا نیمبسته که حرکت آونگوار آن پس از اتمام نیروی اولیه ادامه دارد
شیخ محمدلولغتنامه دهخداشیخ محمدلو. [ ش َ م ُ ح َ م ْ م َ ] (اِخ )دهی از دهستان ارشق بخش مرکزی شهرستان خیاو است و 160 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).
ده شیخ محمدلغتنامه دهخداده شیخ محمد. [ دِه ْ ش َ / ش ِ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان میرعبدی بخش دشتیاری شهرستان چاه بهار. واقع در 7هزارگزی جنوب خاوری دشتیاری کنار راه مالرو دشتیاری به ریمیدان . سکنه ٔ آن <span class="hl
ساغرلغتنامه دهخداساغر. [ غ َ ] (اِخ ) تخلص شیخ محمد شیرازی ازشاعران قرن سیزدهم است . رجوع به ساغر شیرازی شود.
زناتیلغتنامه دهخدازناتی . [ زِ ] (اِخ ) شیخ محمد. او راست : کتاب الفصل فی اصول الرمل تنجیم . (از معجم المطبوعات ).
عاصیلغتنامه دهخداعاصی . (اِخ ) شیخ محمد حسن بن شیخ محمد رفیع رشتی اصفهانی ، متخلص به عاصی . از دانشمندان قرن سیزدهم هجری بود و از آثار اوست : جامع المصائب و وسیلة النجاة. (ریحانة الادب ج 3 ص 49). و رجوع به الذریعه ج <span cla
شیخلغتنامه دهخداشیخ . [ ش َ ] (اِخ ) ابن احمد اول ابن محمد اول .ششمین از شرفای حسنی مراکش از سال 1012 تا 1016 هَ . ق . با برادران خود ابوفارس و زیدان کشاکش داشت . رجوع به طبقات سلاطین لین پول و فرهنگ فارسی معین شود.
شیخلغتنامه دهخداشیخ . [ ش َ ] (اِخ ) ابن حسام الدین معروف به منقی . او راست : رسالة فی المهدی . (از کشف الظنون ).
شیخلغتنامه دهخداشیخ . [ ش َ ] (اِخ ) ابن لال احمدبن علی همدانی شافعی (متوفی 398 هَ . ق .) او راست : معجم الصحابه . (از کشف الظنون ). و نیز رجوع به احمدبن علی همدانی شود.
شیخلغتنامه دهخداشیخ . [ ش َ ] (اِخ ) ابن نورالدین رومی . از اوست : تفسیرفاتحة. (محتمل است کلمه ٔ «ابن » در عنوان صاحب ترجمه در نسخه ٔ کشف الظنون زائد باشد). (یادداشت مؤلف ).
شیخلغتنامه دهخداشیخ . [ ش َ / ش ِ] (از ع ، اِ) آنکه سالمندی و پیری بر او ظاهر گردد و یا عبارتست از سن چهل یا پنجاه یا پنجاه ویک تا پایان عمر، یا تا سن هشتاد، و یا آنکه دوران شباب او بپایان رسیده باشد. ج ، شیوخ [ ش ُ / شیو ]،
درزی کلا شیخلغتنامه دهخدادرزی کلا شیخ . [ دَ ک َ ش ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بانصر بخش بابلسر شهرستان بابل واقع در 5 هزار و پانصد گزی شمال بابل و کنار راه شوسه ٔ بابل به بابلسر با 780 تن سکنه . آب آن از چاه است . (از فرهنگ جغرافیا
خانقاه شیخلغتنامه دهخداخانقاه شیخ . [ ن َ / ن ِ هَِ ش ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان گل تپه ٔ فیض اﷲبیگی بخش مرکزی شهرستان سقز، واقع در 25 هزارگزی خاور سقز و سه هزارگزی شمال شوسه ٔسقز به سنندج . ناحیه ای است کوهستانی و سردسیر دارای <
چشمه شیخلغتنامه دهخداچشمه شیخ . [ چ َ م َ ش َ ] (اِخ )دهی است از دهستان زیدون بخش حومه ٔ شهرستان بهبهان که در 44 هزارگزی جنوب باختری بهبهان و 6 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ آغاجاری به بهبهان واقع است . دشت و گرمسیر است و <span class=
چنارشیخلغتنامه دهخداچنارشیخ . [ چ ِ ش َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان افشار اول بخش اسدآباد شهرستان همدان که در 14 هزارگزی باختر اسدآباد و 4 هزارگزی شمال راه فرعی اسدآباد به آجین واقع است . دامنه ، سردسیر و <span class="hl" dir="lt