صاغرةلغتنامه دهخداصاغرة. [ غ ِ رَ ] (اِخ ) بلده ای است در بلاد روم . ابوتمام آن را ذکر کرده است و گوید : کأن ّ بلادالروم عمت بصیحةفضمت حشاها او رغا وسطها السقب بصاغرة القصوی و طمین و اقتری بلاد قرنطاؤس وابلک السکب .(معجم البلدان )
شاغرةلغتنامه دهخداشاغرة. [ غ ِ رَ ] (ع ص ) تأنیث شاغر: ارض شاغرة؛ زمین خالی از مانع و نگاهبان . (منتهی الارب ). بلدة شاغرة برجلها؛ ای لم تمنع من غارة احد لخلوها. (اقرب الموارد). || ارض شاغرة؛ زمین فراخ . (منتهی الارب ).
شاغرةلغتنامه دهخداشاغرة. [ غ ِ رَ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). قال ابن درید: شاغرة موضع. (معجم البلدان ).
ساغرچلغتنامه دهخداساغرچ . [ غ َ ] (اِخ ) ساغرج . صاغرج . یکی از قراء سغد بر پنج فرسنگی سمرقند. رجوع به ساغرج شود.
اصاغرةلغتنامه دهخدااصاغرة. [ اَ غ ِ رَ ] (ع ص ، اِ)ج ِ اصغر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط).ج ِ لفظ صغیر بمعنی کوچکها و خردها. (فرهنگ نظام ).