لغتنامه دهخدا
صبان . [ ص َب ْ با ] (اِخ ) محمدبن علی مکنی به ابوالعرفان . وی از علمای مصر است و او راست : منظومه ٔ «الکافیة الشافیة» در علم عروض و قافیه ، مطبوع حاشیة بر شرح اشمونی بر الفیه ٔ ابن مالک ، مطبوع . اتحاف اهل الاسلام بما یتعلق بالمصطفی و اهل بیته الکرام . اسعاف الراغبین در سیرت