لغتنامه دهخدا
صربه . [ ص َ رَ ب َ] (ع اِ) گیاه نیکو و برگزیده . (منتهی الارب . || چیزی است بمقدار سر گربه و در آن چیزی مانند دوشاب میباشد آن را میکنند و می خورند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). چیزی است بمقدار سر گربه که در آن مایعی است مانند دوشاب آن را مکیده میخورند. (ناظم الاطباء). ج ، صَرَ