صعللغتنامه دهخداصعل . [ ص َ / ص َ ع ِ ] (ع ص ) خرد و باریک سر و گردن از مردم و خرمابن و شترمرغ . || خر پشم ریخته . || دراز از هر چیزی . (منتهی الارب ).
سهللغتنامه دهخداسهل . [ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲ تستری . از طبقه ٔ ثانیه است . کنیت او ابومحمد است . از کبراء این قوم و علماء این طایفه است . از شاگردان ذوالنون مصری است . وی بسال 283 هَ . ق . از دنیا برفت و عمر وی هشتاد سال بود. وی از بزرگان اهل تصوف و طریقت
سهللغتنامه دهخداسهل . [ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن حسن بلخی . وی در زبان فارسی شاعری ممتاز و فرد بود. یاقوت گوید: از بلخ چهار تن منفرد بودند. ابی القاسم الکعبی در علم کلام . ابایزید بلخی در بلاغت و تألیف . وسهل بن حسن در شعر فارسی . و محمدبن موسی حدادی در عربیت و شعر عربی . (از معجم الادباء ی
سهللغتنامه دهخداسهل . [ س َ ] (اِخ ) ابن علی ارغیانی . وی در عصر خود پیشوای مردمان بود و در دانش و زهد مرتبتی عظیم داشت . مدتی در محضر شیخ ابوعلی سنجی به استفادت اشتغال جست ، پس بمدرس قاضی حسین بن محمد مرورودی حاضر شد. فنون علوم بر وی قرائت نمود و روزگاری ملازم او گشت ؛ طریقه و اسلوب قاضی را
سهللغتنامه دهخداسهل . [ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن سلیمان بن محمدبن سلیمان صعلوکی نیشابوری ، مکنی به ابن طبیب فقیه شافعی وفات 404 هَ . ق . او راست المذهب . (کشف الظنون ص 1645). رجوع به نفحات الانس جامی چ توحیدی پور ص <span clas
صعلوکدیکشنری عربی به فارسیولگرد , اسمان جل , خانه بدوش , باصدا راه رفتن , پياده روي کردن , با پا لگد کردن , اوره بودن , ولگردي کردن , اواره , فاحشه , اوارگي , ولگردي , صداي پا
صعلوکلغتنامه دهخداصعلوک . [ ص ُ ] (اِخ ) ملک بهاءالدین . وی یکی از ملوک خراسان است که ایلی مغول پذیرفته بود و جنتمور او را بخدمت اگتای قاآن فرستاد. (تاریخ مغول ص 166). و رجوع به جهانگشای جوینی ج 2 ص
صعلاءلغتنامه دهخداصعلاء. [ ص َ ] (ع ص ) باریک سر و گردن از مردم و خرمابن و شترمرغ . || خر ماده ٔ پشم ریخته . (منتهی الارب ).
صعلکةلغتنامه دهخداصعلکة. [ ص َ ل َ ک َ ] (ع مص ) درویش کردن کسی را. || سر ساختن برای اشکنه و برآوردن سر آن را. (منتهی الارب ): صعلک الثریدة؛ جعل لها رأساً و رفع رأسها. (اقرب الموارد). || فربه کردن تره ، شتران را. (منتهی الارب ).
اصعللغتنامه دهخدااصعل . [اَ ع َ ] (ع ص ) باریک سر و گردن . (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد). مؤنث : صَعْلاء. ج ، صُعْل . (از اقرب الموارد). رجل اصعل ؛ مرد باریک سر و گردن ، و کذلک من النخل و النعام . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || خردسر. (مهذب الاسماء).
درازلغتنامه دهخدادراز. [ دَ / دِ ] (ص ) طویل . مقابل کوتاه . طولانی . نقیض کوتاه . (برهان ). مستطیل . مستطیله . طویله . مقابل قصیر. طویل و آن یا طولی است عمودی ، چنانکه از بالائی بدان بینند، چون : گیسوانی ،دستی ، ریشی دراز یا مقابل پست و آن طولی باشد عمودی ،
صعلوکدیکشنری عربی به فارسیولگرد , اسمان جل , خانه بدوش , باصدا راه رفتن , پياده روي کردن , با پا لگد کردن , اوره بودن , ولگردي کردن , اواره , فاحشه , اوارگي , ولگردي , صداي پا
صعلوکلغتنامه دهخداصعلوک . [ ص ُ ] (اِخ ) ملک بهاءالدین . وی یکی از ملوک خراسان است که ایلی مغول پذیرفته بود و جنتمور او را بخدمت اگتای قاآن فرستاد. (تاریخ مغول ص 166). و رجوع به جهانگشای جوینی ج 2 ص
صعلاءلغتنامه دهخداصعلاء. [ ص َ ] (ع ص ) باریک سر و گردن از مردم و خرمابن و شترمرغ . || خر ماده ٔ پشم ریخته . (منتهی الارب ).
صعلکةلغتنامه دهخداصعلکة. [ ص َ ل َ ک َ ] (ع مص ) درویش کردن کسی را. || سر ساختن برای اشکنه و برآوردن سر آن را. (منتهی الارب ): صعلک الثریدة؛ جعل لها رأساً و رفع رأسها. (اقرب الموارد). || فربه کردن تره ، شتران را. (منتهی الارب ).
فصعللغتنامه دهخدافصعل . [ ف ُ ع ُ / ف ِ ع ِ ] (ع اِ) کژدم . || کژدم ریزه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (ص ) مردم ناکس . (منتهی الارب ). مرد لئیم . (از اقرب الموارد).
قصعللغتنامه دهخداقصعل . [ ق ُ ع ُ ] (ع ص ) مرد فرومایه ٔ ناکس .(منتهی الارب ). لئیم . (اقرب الموارد). || (اِ) کژدم . (از منتهی الارب ). عقرب . (اقرب الموارد). || بچه کژدم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و به فاء نیز در لغتی آمده است . (اقرب الموارد).
ام فصعللغتنامه دهخداام فصعل . [ اُم ْ م ِ ف ِ ع ِ ] (ع اِ مرکب ) عقرب ماده . (از المرصع). و رجوع به فصعل شود.