صوعةلغتنامه دهخداصوعة. [ ص َ ع َ ] (اِخ ) پشته ای است . در شعر ابن مقبل : لمن ظعن هبت بلیل فاصبحت بصوعة تحدی کالفسیل المکمم .(معجم البلدان ).
شوعةلغتنامه دهخداشوعة. [ ع َ ] (ع اِ) یکی شوع . (منتهی الارب ). یکی گیاه که در کوه و در زمین نرم روید. (ناظم الاطباء).
شویهةلغتنامه دهخداشویهة. [ ش ُ وَ هََ ] (ع اِ مصغر) تصغیرشاة. (منتهی الارب ). گوسپند خرد. رجوع به شاة شود.
پشتهلغتنامه دهخداپشته . [ پ ُ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) مقداری که با پشت توان برداشت . هر چیز که بر پشت گیرند از هیمه و جز آن . کوله . کوله بار. بار : شب زمستان بود کپی سرد یافت کرمک شب تاب ناگاهی بتافت کپیان آتش همی پنداشتند<
مقصوعةلغتنامه دهخدامقصوعة. [ م َ ع َ ] (ع ص ) مؤنث مقصوع . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مقصوع شود.