لغتنامه دهخدا
شبانکاره . [ ش َ رِ ] (اِخ ) (ایل ...) نام طایفه ای است از طوایف فارس . ییلاق آنها کوهستان میانه ٔ میمند و فیروزآباد و صیمکان و قشلاق آنها در جلکاء و صیمکان است . (از فارسنامه ٔ ناصری ). از جمله طوایف کرد ساکن پارس طایفه ٔ شبانکاره است و اکثر مورخان این نسبت را تأیید کرده ان