طخطاخلغتنامه دهخداطخطاخ . [ طَ ](ع اِ) آواز زیور. || (ص ) مرد بدخلق . || ابرِ تو بر تو. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
تختاخلغتنامه دهخداتختاخ . [ ت َ ] (ع ص ) مردی که در زبانش لکنت باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تختخانی . الکن . (اقرب الموارد) (قطر المحیط).
تختاخ اینجولغتنامه دهخداتختاخ اینجو. [ ت َ ] (اِخ ) امیر فارس که در دوران وزارت رشیدالدین فضل اﷲ (نیمه ٔ اول قرن هشتم ) بر آن ولایت حکومت می کرد. رجوع به کتاب «از سعدی تا جامی » برون ترجمه ٔ علی اصغر حکمت ص 101 شود.