طعنه زدن

مترادف

ملامت کردن، سرزنش کردن، کنایه زدن، زخم زبان زدن، نیشوکنایه زدن، شماتت کردن ≠ تحسین کردن، ستایش کردن

جست‌وجوی دقیق

طعنه زدن

لغت‌نامه دهخدا

طعنه زدن . [ طَ ن َ / ن ِ زَ دَ] (مص مرکب ) عیبجوئی کردن . || مجازاً، توبیخ و سرزنش کردن . بد گفتن . خرده گرفتن : به دل کین همی داشت [ گرزم ] ز اسفندیارندانم چه شان بود ز آغاز کارهر آنجا که آواز او آمدی <br

طعنه زدن

دیکشنری فارسی به عربی

ابرة , تهکم , دعابة , سخرية

طعنه زدن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

quip

طعنه زدن

فرهنگ مترادف و متضاد

ملامت کردن، سرزنش کردن، کنایه زدن، زخم زبان زدن، نیشوکنایه زدن، شماتت کردن ≠ تحسین کردن، ستایش کردن

جست‌وجوی هم‌آوا

تحنئة

لغت‌نامه دهخدا

تحنئة. [ ت َ ن ِ ءَ ] (ع مص ) خضاب کردن به حنا. (تاج المصادر بیهقی ). رنگ کردن چیزی را به حنا. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). رنگ کردن چیزی را به حنا و خضاب کردن . (ناظم الاطباء). رجوع به تحنؤ و تحنی ٔ شود.

تهنئة

لغت‌نامه دهخدا

تهنئة. [ ت َ ن ِ ءَ ] (ع مص ) تهنیة. تهنی ٔ. رجوع به تهنیة و تهنی ٔ و تهنیت شود.

تهنیة

لغت‌نامه دهخدا

تهنیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) بگوارانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). مبارکباددادن خلاف تعزیة. (منتهی الارب ). مبارکباد گفتن خلاف تعزیت و با لفظ گفتن و دادن و کردن مستعمل . (آنندراج ). رجوع به تهنی ٔ و تهنیت شود. || لیهنک الامر گفتن کسی را. (منتهی الارب ). رجوع به تهنی ٔ شود.

تعنیة

لغت‌نامه دهخدا

تعنیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) (از «ع ن و»)واداشتن . (تاج المصادر بیهقی ). بندی کردن و بازداشتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). حبس کردن .(از اقرب الموارد). || طلا کردن به بول . (تاج المصادر بیهقی ). طلا نمودن اشتر گرگین را به کمیزسرگین آمیخته . (منتهی الارب ) (آنندرا

تعنیة

لغت‌نامه دهخدا

تعنیة. [ت َ ی َ ] (ع اِ) مخلوطی از پشکل شتر و کمیز آن که بدان شتران گرگین را طلا میکنند و عنیة نیز گویند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به عنیة شود.

جست‌وجوی مشابه

اهل طعنه زدن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

quipster

جست‌وجوی متن

تِنا دادن

گویش بختیاری

طعنه زدن.

تَنَه زیدَن

گویش بختیاری

طعنه زدن.

aurify

دیکشنری انگلیسی به فارسی

طعنه زدن

کُلفت گوئی و مَتلَک پرانی

فرهنگ گنجواژه

طعنه زدن.

spoking

دیکشنری انگلیسی به فارسی

طعنه زدن

جست‌وجوی هم‌آغاز

طعنه

فرهنگ فارسی عمید

۱. سخن کنایه‌آمیز که معمولاً به منظور توهین، تمسخر، و سرزنش بر زبان می‌آید.۲. (اسم مصدر) [قدیمی] سرزنش؛ بدگویی: ◻︎ دو دوست با هم اگر یک‌دلند در همه حال / هزار طعنهٴ دشمن به نیم‌جو نخرند (ابن‌یمین: ۳۸۲).&lang; طعنه ‌زدن: (مصدر لازم)۱. سرزنش کردن؛ ملامت کردن.۲. گوشه و کنایه زدن

طعنه

لغت‌نامه دهخدا

طعنه . [ طَ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان آتابای بخش آق قلعه ٔ شهرستان گنبد قابوس در 1/5هزارگزی خاور آق قلعه ، جنوب رودخانه ٔ گرگان . دشت و معتدل و مرطوب و مالاریائی با 8000 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ گرگا