لغتنامه دهخدا
طلیطلی . [ طُ ل َ طَ لی ی ] (اِخ ) عیسی بن دینار واقد غافقی طلیطلی . در قرطبه سکونت گزید و از آنجا بسفر رفت و از ابوالقاسم سماع کرد و مصاحب وی گردید و به وی اعتماد کرد، آنگاه به اندلس رفت و در آن کشور صاحب فتوی گردید بدانسان که در آن هیچکس بر وی مقدم نبود... ابن فرضی گوید: یح