لغتنامه دهخدا
توفی . [ ت َ وَف ْ فی ] (ع مص ) جان برداشتن . (زوزنی ) (ترجمان جرجانی ، ترتیب عادل بن علی ). میرانیدن . یقال : توفی اﷲ تعالی ؛ ای قبض روحه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد) : اﷲ یَتَوَفّی الأنفس حین موتها. (قرآن <span cla
