ظل السلطانلغتنامه دهخداظل السلطان . [ ظِل ْ لُس ْ س ُ ] (اِخ ) مسعودمیرزا، فرزند ناصرالدین شاه (1266- 1336 هَ . ق .).
نمکدانلغتنامه دهخدانمکدان . [ ن َ م َ ] (اِخ ) نام بنائی است از دوره ٔ صفویه در اصفهان . این بنا را ظل السلطان ویران کرد. (یادداشت مؤلف ).
حسین قلی بختیاریلغتنامه دهخداحسین قلی بختیاری . [ ح ُ س َ ق ُ ب َ ] (اِخ ) یکی از خانهای ایل بختیاری معاصر ظل السلطان پسر ناصرالدین شاه بوده است . گویند وقتی به مهمانی ظل السلطان به شهر آمده بود. و هنگامیکه با حاکم و جمعی از سران شهر در تالار حکومتی نشسته بودند لری سر و پا برهنه وارد شده ، سلام گفت ، خان
محسنلغتنامه دهخدامحسن . [ م ُ س ِ ] (اِخ ) حاج میرزا محسن خان بن عبداللطیف طسوجی مترجم متن منثور الف الیلة ولیلة (هزار و یک شب ) از عربی به فارسی است . چون خواهر میرزا محسن خان به حباله ٔ نکاح ظل السلطان پسر بزرگ ناصرالدین شاه درآمد به این مناسبت در دستگاه ظل السلطان وارد خدمت شد و از کسوت رو
مسعودمیرزالغتنامه دهخدامسعودمیرزا. [ م َ ] (اِخ ) ظل السلطان پسر ناصرالدین شاه قاجار. وی به سال 1266 هَ .ق . متولد شد و در 1277 لقب یمین الدوله یافت و در 1278هَ .ق . به حکومت مازندران و ترکمن صحرا
رکن الملکلغتنامه دهخدارکن الملک . [ رُ نُل ْ م ُ ] (اِخ ) سلیمان خان شیرازی ابن محمد کاظم بن محمد حسین بن محمد اسماعیل بن ابراهیم سلطان بن امام وردی بیک . (تولد شیراز 1254 هَ . ق . وفات 1331 هَ . ق .) وی در سال <span class="hl" di
ظلدیکشنری عربی به فارسیسايه , حباب چراغ يا فانوس , اباژور , سايه بان , جاي سايه دار , اختلا ف جزءي , سايه رنگ , سايه دار کردن , سايه افکندن , تيره کردن , کم کردن , زير وبم کردن , ظل , سايه افکندن بر , رد پاي کسي را گرفتن , پنهان کردن
ظلفرهنگ فارسی عمید۱. سایه.۲. [قدیمی، مجاز] پناه؛ توجه؛ عنایت.⟨ ظل ظلیل: [قدیمی]۱. سایۀ دائم. Δ به طریق مبالغه گفته میشود.۲. [مجاز] لطف و حمایت بیشائبه.
ظللغتنامه دهخداظل . [ ظِل ل ] (ع اِ) سایه . فی ٔ. مقابل ضِخ ّ و آفتاب و برخی گفته اند ظل سایه ٔ اول روز است و فی ٔ سایه ٔ آخر روز. || پناه . کنف . ج ، ظِلال ، ظُلول ، اظلال ، اَظِلّة. (متن اللغة) : در ظل فتح یابد عالم لباس امن چون شد برهنه چهره ٔ خورشیدوار تی
حظللغتنامه دهخداحظل . [ ح َ ] (ع مص ) واداشتن از تصرف . (تاج المصادر بیهقی ) (مهذب الاسماء). بازداشتن از تصرف . حجر. منع از تصرف . || بازداشتن از حرکت . بازداشتن از رفتن . حظلان . (منتهی الارب ).
حظللغتنامه دهخداحظل . [ ح َ ظَ ] (ع مص ) حظل بعیر؛ بسیار خوردن شتر حنظل را. || حظل نخلة؛ تباه شدن بن شاخه های نخل . || حظل شاة؛ لنگ شدن ومتغیراللون گشتن او از آماس پستان . (منتهی الارب ).
حظللغتنامه دهخداحظل . [ ح َ ظِ ] (ع ص ) حظال . حظول . مقتر. آنکه بر اهل و عیال بنفقه شمار کند. آنکه بر نفقه خواران خود تنگ گیرد. مرد سخت گیرنده با اهل خود. (منتهی الارب ). || اشتر که بسیار حنظل خورد. آن اشتر که حنظل خورد. (مهذب الاسماء). ج ، حَظالی ̍. || مرد غیور.
حمظللغتنامه دهخداحمظل . [ ح َ ظَ ] (ع اِ) به معنی حنظل است . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به حنظل شود.