عادت گرفتنلغتنامه دهخداعادت گرفتن . [ دَ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) خوی پذیرفتن . خوی کردن . معتاد شدن : گر عقابی بگیر عادت جغدور پلنگی بگیر خوی گراز.
ردیابی کمکدارaided trackingواژههای مصوب فرهنگستانردیابی هدف متحرک در زاویه یا ارتفاع یا مسافتی معین با استفاده از سازوکار ردیابی راداری یا لیزری یا بصری یا حرارتی یا ترکیبی از آنها
چَفتۀ هوبَریshoulder arch 1, caernarvon arch 1, square-headed trefoil arch 1, shoulder-headed arch 1واژههای مصوب فرهنگستانصورت ساختهشدۀ قوس هوبَری
قوس هوبَریshoulder arch 2,caernarvon arch 2,square-headed trefoil arch 2,shoulder -headed arch 2واژههای مصوب فرهنگستانقوسی متشکل از سه بخش شامل دو شانه و یک تاج که تاج آن از شانهها آشکارا منفک است
خوی کردنلغتنامه دهخداخوی کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) عادت کردن . عادت گرفتن . استعاده . (منتهی الارب ) : تا بدین طریق با نیک و بد روزگار خوی کند و عادت گیرد تا حوادث نفسانی اندر وی اثر نکند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).بدین سبب پیش از آنکه بسفر بیرون شود هر چه داند و گمان ب
تعودلغتنامه دهخداتعود. [ ت َ ع َوْ وُ ] (ع مص ) خو کردن . (تاج المصادر بیهقی ). عادت کردن . (زوزنی ) خوی گرفتن . (دهار). عادت کردن چیزی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). عادت گرفتن و خوگر شدن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). || خشمناکی نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم ال
عادتفرهنگ فارسی عمید۱. خلقوخوی.۲. (اسم مصدر) اعتیاد: عادت به مصرف الکل.۳. کاری که انسان به آن خو میگیرد و در وقت معیّن انجام میدهد.۴. (اسم مصدر) (زیستشناسی) [عامیانه] = قاعدگی⟨ عادت ماهانه: (زیستشناسی) [عامیانه] خونریزی ماهانۀ زنان؛ قاعدگی؛ حیض.⟨ عادت دادن: (مصدر متعدی) کسی
عادتفرهنگ فارسی عمید۱. خلقوخوی.۲. (اسم مصدر) اعتیاد: عادت به مصرف الکل.۳. کاری که انسان به آن خو میگیرد و در وقت معیّن انجام میدهد.۴. (اسم مصدر) (زیستشناسی) [عامیانه] = قاعدگی⟨ عادت ماهانه: (زیستشناسی) [عامیانه] خونریزی ماهانۀ زنان؛ قاعدگی؛ حیض.⟨ عادت دادن: (مصدر متعدی) کسی
عادتلغتنامه دهخداعادت . [ دَ ] (ع اِ) عادة. فارسیان به معنی رسم و آئین نیز استعمال کنند و با لفظ گردانیدن ، نهادن ، برداشتن ، کردن ، دادن و گرفتن مستعمل نمایند. (آنندراج ) : عادت و رسم این گروه ظلوم نیک ماند چه بنگری به ظلیم . ابوحنیفه ٔ ا
عادتدیکشنری فارسی به انگلیسیcustom, groove, habit, manner, mannerism, practice, rote, rule, trick, use, wont
عادتفرهنگ فارسی معین(دَ) [ ع . عادة ] (اِ.) 1 - آن چه که انسان به آن خو بگیرد. 2 - رسم ، سنّت ، رویة معمول . ج . عادات . 3 - قاعدگی زن ، حیض . 4 - اعتیاد. ؛~ مألوف عادتی که بخشی از رفتار همیشگی شخص شده باشد.
در سعادتلغتنامه دهخدادر سعادت . [ دَ رِ س َ ] (اِخ ) باب السعادة. استانبول . قسطنطنیه . و رجوع به باب السعادة شود.
خوش عادتلغتنامه دهخداخوش عادت . [ خوَش ْ / خُش ْ دَ ] (ص مرکب ) آنکه عادت نکو دارد. خوش رفتار. خوب رفتار : نیکودل و نکونیت است و نکوسخن خوش عادت است و طبعخوش او را و خوش زبان .فرخی .
خارق عادتلغتنامه دهخداخارق عادت . [ رِ ق ِ دَ ] (ترکیب وصفی ، ص مرکب ) چیزی که بر خلاف عادت باشد مانند معجزه ٔ انبیاء و کرامت اولیاء. (ناظم الاطباء). معجزه های انبیاء و کرامتهای اولیاء. (غیاث اللغة).امور غیرمعمولی . اعجوبه . رجوع به لغت اعجوبه شود.
خرق عادتلغتنامه دهخداخرق عادت . [ خ َ ق ِ دَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) معجزه . کارهایی کردن که در عادت تحققش امکان ندارد. || کرامات اولیاء. (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
خلاف عادتلغتنامه دهخداخلاف عادت . [ خ ِ / خ َ ف ِ دَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مخالف عادت . ضدآنچه عادتست . ناموافق با عادت . ناسازگار با عادت .