لغتنامه دهخدا
خالد. [ ل ِ ] (اِخ ) ضیاءالدین . خالدبن حسین الشهرزوری عثمانی شافعی نقشبندی ، مکنی به ضیاءالدین ابوالبهاء. وی از مشایخ متأخر صوفی و مؤسس طریقه ٔ خالدیة از فرق نقشبندیة است . اصل او از سلیمانیة بود و از شیخ عبداﷲ دهلوی اخذ انابت کرد. مدتها در دمشق و شام به ارشاد خلق پرداخت ت