لغتنامه دهخدا
عبرد. [ ع ُ رُ] (ع ص ) عُبَرد. عُبَردة. عُبارِد. دختر سپیدرنگ تازه بدن نازک و لرزان اندام . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || عشب عُبرد؛ گیاه باریک و بد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || غصن عبرد و عبارد؛ شاخ نرم و نازک . (اقرب الموارد)(از منتهی الارب ) (آنندر