لغتنامه دهخدا
علی صائغ. [ ع َ ی ِ ءِ ] (اِخ ) ابن محمدبن سهل صائغ دینوری . مکنی به ابوالحسن . وی از بزرگان مشایخ تصوف در اواخر قرن سوم و نیمه ٔ اول قرن چهارم بود. مولد و منشاء وی در دینور بود و زمان المقتدر باللّه عباسی را دریافت . او نزد شیخ ابوجعفر صیدلانی تلمذ کرد و خود استاد شیخ ابوالح