لغتنامه دهخدا
عمادیة. [ ع ِ دی ی َ ] (اِخ ) قلعه ای است مستحکم و بزرگ از اعمال موصل که در شمال آن قرار دارد. این قلعه ابتدا ازآن ِ اکراد بود و بنام «آشِب » خوانده میشد، ولی بسبب وسعت و بزرگی آن ، آن را ویران کردند. و در سال 537 هَ .ق . عمادالدین زنگی بن آق