لغتنامه دهخدا
حمیدالدین دهستانی . [ ح َ دُدْ دی ن ِ دِ هََ ] (اِخ ) تاج الشعراء که طبعی داشت چون آب و آتش و شعری چون بوستان جنان خوش . از بزرگی شنیدم که از او نقل کرده میگوید:بزرگوارا آنی که بی عنایت توز اهل فضل و هنر کس بنام و نان نرسدبه پیش رأی رفیع تو بر زمین کس راحدیث