غلطان شدنلغتنامه دهخداغلطان شدن . [ غ َ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) غلطیدن . غلتیدن . رجوع به غلتیدن و غلطیدن شود : خروشید کای پهلوان سواریکی سنگ غلطان شد از کوهسار.فردوسی .
غلطان غلطانلغتنامه دهخداغلطان غلطان . [ غ َ غ َ ] (ق مرکب ) در حال غلطیدن به طور مداوم : غلطان غلطان همی رود تا لب گو.
غلتانلغتنامه دهخداغلتان . [ غ َ ] (نف ، ق ) نعت فاعلی از غلتیدن . غلتنده . آنچه میغلتد. غلطان : درآمد ز زین گشت غلتان به خاک همی گفت کای راست دادار پاک . اسدی (گرشاسب نامه ).بماندش یکی نیمه بر زین نگون دگر نیمه غلتان ابر خاک و خ
غلطانلغتنامه دهخداغلطان . [ غ َ ] (نف ، ق ) غلتان . غلطنده . آنچه بغلطد. || در حال غلطیدن : همیگشت غلطان به خاک اندراشخوده رخان و برهنه سرا. فردوسی .چو بهرام جنگی رسید اندر اوی کشیدش بر آن خاک غلطان به روی . <p class="author
غلطان غلطانلغتنامه دهخداغلطان غلطان . [ غ َ غ َ ] (ق مرکب ) در حال غلطیدن به طور مداوم : غلطان غلطان همی رود تا لب گو.
غلطغلطانلغتنامه دهخداغلطغلطان . [ غ َ غ َ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) غلطان غلطان . رجوع به غلطان غلطان شود : گوی شو میگرد بر پهلوی صدق غلطغلطان در خم چوگان عشق .مولوی .
بام غلطان زدنلغتنامه دهخدابام غلطان زدن . [ غ َ زَ دَ ] (مص مرکب ) بام را با بام غلطان صاف و مسطح و در هم کوفته کردن . غلطاندن بام غلطان بر پشت بام تا صاف و مسطح و در هم کوفته شود.
غلطانلغتنامه دهخداغلطان . [ غ َ ] (نف ، ق ) غلتان . غلطنده . آنچه بغلطد. || در حال غلطیدن : همیگشت غلطان به خاک اندراشخوده رخان و برهنه سرا. فردوسی .چو بهرام جنگی رسید اندر اوی کشیدش بر آن خاک غلطان به روی . <p class="author
غلطغلطانلغتنامه دهخداغلطغلطان . [ غ َ غ َ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) غلطان غلطان . رجوع به غلطان غلطان شود : گوی شو میگرد بر پهلوی صدق غلطغلطان در خم چوگان عشق .مولوی .
گوه غلطانلغتنامه دهخداگوه غلطان . [ غ َ ] (نف مرکب ) گرداننده ٔ گوه . گه گردان . || (اِ مرکب ) جعل و سرگین غلطان . (ناظم الاطباء). سرگین گردان . سرگین گردانک . خبزدوک . خنفساء. رجوع به گوگار و گوگردانک و جُعَل شود.
غلطانلغتنامه دهخداغلطان . [ غ َ ] (نف ، ق ) غلتان . غلطنده . آنچه بغلطد. || در حال غلطیدن : همیگشت غلطان به خاک اندراشخوده رخان و برهنه سرا. فردوسی .چو بهرام جنگی رسید اندر اوی کشیدش بر آن خاک غلطان به روی . <p class="author
غلطان غلطانلغتنامه دهخداغلطان غلطان . [ غ َ غ َ ] (ق مرکب ) در حال غلطیدن به طور مداوم : غلطان غلطان همی رود تا لب گو.