غمخانهلغتنامه دهخداغمخانه . [ غ َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) ماتم خانه و عزاخانه . خانه ای که در آن عزا برپا باشد. (ناظم الاطباء). خانه ٔ غم . آنجا که غم و اندوه باشد : رخت جان بربند خاقانی از آنک دل در غمخانه بگشاده ست باز. <p c
غم کدهفرهنگ فارسی معین( ~ . کَ دِ یا دَ) [ ع - فا. ] (اِمر.) 1 - جایگاه غم ، غمخانه . 2 - (کن .) دنیا، روزگار.
غم آبادلغتنامه دهخداغم آباد. [ غ َ ] (اِ مرکب ) غمخانه . جای غم و اندوه : دوش با رطل گلین و می رنگین گفتم کز شما گشت غم آباد دل ویرانم .خاقانی (دیوان چ سجادی ص 782).
غم سرایلغتنامه دهخداغم سرای . [ غ َ س َ ] (اِ مرکب ) جای غم و اندوه . خانه ٔ غم . غمخانه . غمکده . غم جای . غمگاه . || کنایه از دنیاست : در غم سرای عاریت از شادی گر هیچ هست هیچکسان دارند.خاقانی .
