لغتنامه دهخدا
غنادوستی . [ غ َ ] (اِخ ) حسین بن عبداﷲ غنادوستی سرخسی ، مکنی به ابوعبداﷲ. ادیب و شاعر و فقیه بود. نزد قاضی ابوالفضل حارثی و قاضی ابی الحرث حارثی تفقه کرد، و از ابونصر محمدبن علی بن حجاج سرخسی حدیث شنید. این اشعار از اوست :تبشر فی المنی ببقاء نفسی و شیب الرأس ینذر با