غنودگاهلغتنامه دهخداغنودگاه . [ غ ُ ] (اِ مرکب ) خوابگاه . (آنندراج ). جای آرمیدن و آسودن . رجوع به غنودن شود.
غنودهلغتنامه دهخداغنوده . [ غ ُ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) در خواب شده . (برهان قاطع). خفته . رجوع به غنودن شود : همانا که برگشت پیکار ماغنوده شد آن بخت بیدار ما. فردوسی .<
غنویدهلغتنامه دهخداغنویده . [ غ ُ ن َ وی دَ / دِ ] (ن مف / نف ) خوابیده . (برهان قاطع). خفته . رجوع به غنودن و غنویدن شود : بر خاک درت ملک تو گویی که به آرام طفلی است در آغوش رقیبان غنویده .