لغتنامه دهخدا
فرفار. [ ف َ] (ع ص ) آنکه بر یک روش نپاید. || مرد سبک . || بسیارگوی هرزه درای . || آنکه بشکند هر چیزی را. || (اِ) درختی است که از آن کاسه ٔ بزرگ سازند. (منتهی الارب ). درخت عظیمی است مانند چنار که برگ آن مانند بادام و گلش مانند گل سرخ است و از چوب آن کاسه و ظرف میسازند. (فهرس