فاقعلغتنامه دهخدافاقع. [ ق ِ ] (ع ص ) سخت زرد. (منتهی الارب ). هر چیز بسیار زرد و أصفر. (آنندراج ): صفراء فاقع؛ زرد زلال . زردی زرد. (یادداشت بخط مؤلف ). || هر رنگ خالص بی آمیغ، سپید باشد یا غیر آن . (منتهی الارب ): احمر فاقع؛ سرخ خالص . (یادداشت بخط مؤلف ).
فوقةلغتنامه دهخدافوقة. [ ف َ وَ ق َ ] (ع اِ) ادیبان و خطیبان . (منتهی الارب ). ج ِ فائق است . (اقرب الموارد).
فوقةلغتنامه دهخدافوقة. [ ق َ ] (ع اِ) سوفار تیر. (منتهی الارب ). || (ص ) بلندبالای برهم و مضطرب خلقت . (منتهی الارب ).
فوقیهلغتنامه دهخدافوقیه . [ قی ی َ ] (ص نسبی ) دراهم فوقیه ؛ منسوب است به فوق که پادشاهی بود در روم . (منتهی الارب ). رجوع به فوکاس شود.
فائقةلغتنامه دهخدافائقة. [ ءِ ق َ ] (ع ص )مؤنث فائق . زنی که فائق باشد. رجوع به فائق شود.- فائقةالجمال ؛ آنکه در خوبی و زیبایی سر است .
فاقهلغتنامه دهخدافاقه . [ ق َ / ق ِ ] (از ع ، اِمص ) فاقت . فقر و نیازمندی . از این کلمه فعل از باب افتعال آید نه از ثلاثی مجرد. (از اقرب الموارد). درویشی . (منتهی الارب ) : ناقه ٔ همت به راه فاقه ران تا گرددت توشه خوشه ٔ چرخ و
اصفر فاقعلغتنامه دهخدااصفر فاقع. [ اَ ف َ رِ ق ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) زرد شدید و پررنگ . (از نشوءاللغة ص 103). زردی زرد. (مهذب الاسماء). نیک زرد. اصفر فقاعی . سخت زرد. (بحر الجواهر). و رجوع به اصفر فقاعی شود.
اصفر فقاعیلغتنامه دهخدااصفر فقاعی . [ اَف َ رِ ف ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) زرد شدید. (از نشوءاللغة ص 104). اصفر فاقع. رجوع به اصفر فاقع شود.
زرد و زلاللغتنامه دهخدازرد و زلال . [ زَ دُ زُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) در تداول عامه ، اصفر فاقع. زردی زرد. آبکی . (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا).
زلاللغتنامه دهخدازلال . [ زِ / زُ ] (ع ص ) هر مایع صاف بی دُرد و روشن و صاف از هر مایعی ... (ناظم الاطباء) : دُر در صدف اگر ز لطافت کند سخن برگ گل است جلوه کنان در می زلال . بابافغانی (از آنندراج ).<br
غربیبلغتنامه دهخداغربیب . [ غ ِ ] (ع اِ) نوعی از انگور سیاه باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ). نوعی انگور سیاه طائفی ، و آن از بهترین انگورها باشد. || (ص ) پیر که به خضاب موی را سیاه دارد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || سگ سیاه . (دهار). || اسود غربیب ؛ سخت سیاه . (منتهی الارب ) (جهانگیری ). نیک سی
احمرلغتنامه دهخدااحمر. [ اَ م َ ] (ع ص ، اِ) سرخ . سرخ رنگ . ج ، حُمر، احامر: رجل احمر؛ مرد سرخ . || احمر و اسود؛ عجم و عرب ، از آنکه غالب بر لون عجم بیاض و حمرتست و غالب بر لون عرب سواد. قوله علیه السلام : بعثت الی الاسود و الاحمر؛ ای العرب و العجم . || سپید. (از اضدا
اصفر فاقعلغتنامه دهخدااصفر فاقع. [ اَ ف َ رِ ق ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) زرد شدید و پررنگ . (از نشوءاللغة ص 103). زردی زرد. (مهذب الاسماء). نیک زرد. اصفر فقاعی . سخت زرد. (بحر الجواهر). و رجوع به اصفر فقاعی شود.
تفاقعلغتنامه دهخداتفاقع. [ ت َ ق ُ ] (ع مص ) سپید گردیدن چشم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
