فأمالغتنامه دهخدافأما. [ ف َ اَم ْ ما ] (ع حرف ربط) بمعنی اما به کار رود : فاما آتش جم بجانب ارزرم بود. انوشیروان آن را به کاریان به ناحیت فارس نقل کرد. (ترجمه ٔ تاریخ قم ص 88). رجوع به «اما» شود.
فامیلغتنامه دهخدافامی . [ می ی ] (ص نسبی ) منسوب به فامه . رجوع به فامة شود. || منسوب به احمد فامی نیشابوری . (سمعانی ). || میوه فروش . (تاریخ بیهقی ). رجوع به فامة شود. || شیرفروش . (منتهی الارب ). ظاهراً درست به نظر نمیآید.
فاماسلغتنامه دهخدافاماس . (اِخ ) نام رودی به دهستان علیای نهاوند. (یادداشت بخط مؤلف ). فاماست . رجوع به فاماست شود.
فاماستلغتنامه دهخدافاماست . (اِخ ) دهی است از دهستان بالای شهرستان نهاوند که در 22 هزارگزی جنوب شهرستان نهاوند و 8 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ نهاوند به ملایر و بروجرد واقع است . دامنه ای ، سردسیر و دارای <span class="hl" dir="ltr"
نقشۀ فامابBAC map, genome fingerprint mapواژههای مصوب فرهنگستانردیفی منظم از همسانههای فاماب که نقشۀ فیزیکی ژنگان را تشکیل میدهد
واسطالحجازلغتنامه دهخداواسطالحجاز. [ س ِ طُل ْ ح ِ ] (اِخ ) نام موضعی است در این شعر کثیر عزة : اجدوا فاما اهل عزة غدوةفبانوا و اما واسط فمقیم .(معجم البلدان ).
وثاقلغتنامه دهخداوثاق . [ وَ ] (ع اِ) هرچیز که بدان چیزی را بندند مانند ریسمان و بند و قید و زنجیر. (ناظم الاطباء) : فشدّوا الوَثاق فاما مناً بعد وَ اما فداءً. (قرآن 44/47).
ملکلغتنامه دهخداملک . [ م َ / م ُ ] (ع اِ) لاذهبن فاما ملک و اما هلک ؛ یعنی هرآینه می روم یا بزرگی و عظمت است در آن و یا هلاکت . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).