فزودلغتنامه دهخدافزود. [ ف ُ ] (مص مرخم ، اِمص ) اسم از فزودن . مقابل کاست . (یادداشت بخط مؤلف ) : اگرچه فخر ایران اصفهان است فزود قدرش از فخر جهان است .فخرالدین اسعد.
کاست و فزودلغتنامه دهخداکاست و فزود. [ت ُ ف ُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) معرب آن کستبزود . (انجمن آرا) (آنندراج ، ذیل لغت کاست ). کاستن و فزودن . (انجمن آرا) (آنندراج ).- دیوان کاست وفزود ؛ دیوان کستبزود. دیوانی بود که در آن خراج هر یک از ارباب میاه و آنچه میکاسته یا می فز
هم‌تافتگر فزودـ فرودadd-drop multiplexer, ADMواژه‌های مصوب فرهنگستانافزارهای که بیت‌نشانک‌هایی را از جریان بیت رقمی بیرون می‌آورد و بیت‌‌نشانک‌های دیگری را در آن می‌گنجاند
فیجاطیلغتنامه دهخدافیجاطی . (اِخ ) علی بن عمربن ابراهیم کنانی فیجاطی (650 هَ . ق . / 1252 م . - 730 هَ . ق . / <span class="h
املجلغتنامه دهخدااملج . [ اَ ل َ ] (اِ) معرب آمله . (شرح فارسی قاموس ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به آمله شود. || گندم گون . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). انسان گندمگون و زردرنگ را گویند: فجأت به املج ؛ یعنی زرد نه سفید و نه سیاه . (از اقرب الموارد). || بیابان بی آب
بغتةًلغتنامه دهخدابغتةً. [ ب َ ت َ تَن ] (ع ق ) ناگاه و یکبارگی و دفعةً. (غیاث ). ناگاه و ناگهان . ج ، بغتات . (ناظم الاطباء). ناگاه . (آنندراج ). ناگاه و بی خبر. (از فرهنگ نظام ). ناگهان . (مهذب الاسماء). بناگاه . فجاءة. فجأت . ناگاهان . غفلةً. یکمرتبه . ناگاهیان . رجوع به بغت و بغة شود <spa
لقیملغتنامه دهخدالقیم . [ ل ُ ق َ ] (اِخ ) ابن لقمان بن عاد «من القدماء ممن کان یذکر بالقدر و الریاسةو البیان و الخطابة و الحکمة و الدهاء و النکراء: لقمان بن عاد و لقیم بن لقمان ...» و کانت العرب تعظم شأن لقمان بن عاد الاکبر و الاصغر و لقیم بن لقمان فی النباهة و القدر و فی العلم و الحکم و فی
اردمونلغتنامه دهخدااردمون . [ اَ دِ مُن ْ ] (از لاتینی ، اِ) (از لاطینیه اَرتیمواُنیس ) دگل عقب کشتی : دهمتناز عقات البحریین بان ّ المرکب َ امالته الریح بقوتها الی احدالبرین و هو ضارب فیه فأمر رئیسهم بحطّ الشراع للحین ، فلم یتحط شراع الصاری المعروف بالاردمون و عالجوه فلم یقدروا علیه لشدة ذهاب
