فدامةلغتنامه دهخدافدامة. [ ف َ م َ ] (ع مص ) گنگلاج گردیدن . (منتهی الارب ). رجوع به فَدم شود. || درمانده در سخن شدن . (منتهی الارب ). فدم گردیدن . (اقرب الموارد). رجوع به فدم شود. || گول و درشت خوی شدن . (منتهی الارب ). فَدامت . رجوع به فدامت و فدم شود.
فدامةلغتنامه دهخدافدامة. [ ف َدْ دا م َ ] (ع اِ) فَدّام . فَدام . فَدّوم . گویند: از فرط فدامت گویی بر دهانش فَدّامة نهاده است . (اقرب الموارد). رجوع به فدم و فَدّام [ ف َ د د ] شود.