فرسوده گشتنلغتنامه دهخدافرسوده گشتن . [ ف َ دَ / دِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) پیر شدن . فرسوده شدن : بدو گفتم ای سرور شیرگیرچه فرسوده گشتی چو روباه پیر؟ سعدی .|| ملول شدن . رنجور شدن :
فرسودهلغتنامه دهخدافرسوده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) اسم مفعول از فرسودن . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). به غایت کهنه و ازهم ریخته و پایمال گردیده و افسرده شده . (برهان ). پوسیده . کهنه : گفتند یا موسی
فرسودهفرهنگ فارسی عمید۱. کهنه و پوسیده.۲. [قدیمی] نابودشده.۳. [مجاز] خسته و ناتوان.۴. [مجاز] سالخورده.۵. [قدیمی، مجاز] کاهشیافته.
فرسودهدیکشنری فارسی به انگلیسیbanal, broken-down, careworn, old, raddled, seedy, shabby, spent, stale, timeworn, tired, weary, well-worn
زبون گشتنلغتنامه دهخدازبون گشتن . [ زَ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) گرفتار شدن . اسیر شدن . پای بند گردیدن : گر این سان بیک بلده گشتی زبون که در پیش تخت تو ریزند خون . (گرشاسب نامه ص 154).آن مرغ که بود زیرکش نا
دم گرفتنلغتنامه دهخدادم گرفتن . [ دَ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از سکوت ورزیدن است . (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از برهان ). کنایه از سکوت است . (لغت محلی شوشتر).- دم گرفتن کسی را ؛ گرفتن نفس وی . بند آمدن نفس او. حبس شدن نفس و خاموش شدن وی :</
فرسودهلغتنامه دهخدافرسوده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) اسم مفعول از فرسودن . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). به غایت کهنه و ازهم ریخته و پایمال گردیده و افسرده شده . (برهان ). پوسیده . کهنه : گفتند یا موسی
فرسودهلغتنامه دهخدافرسوده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) اسم مفعول از فرسودن . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). به غایت کهنه و ازهم ریخته و پایمال گردیده و افسرده شده . (برهان ). پوسیده . کهنه : گفتند یا موسی
فرسودهفرهنگ فارسی عمید۱. کهنه و پوسیده.۲. [قدیمی] نابودشده.۳. [مجاز] خسته و ناتوان.۴. [مجاز] سالخورده.۵. [قدیمی، مجاز] کاهشیافته.
فرسودهدیکشنری فارسی به انگلیسیbanal, broken-down, careworn, old, raddled, seedy, shabby, spent, stale, timeworn, tired, weary, well-worn
دست فرسودهلغتنامه دهخدادست فرسوده . [ دَ ف َ دَ /دِ ] (ن مف مرکب ) دست فرسود. فرسوده شده با دست . (ناظم الاطباء). ملموس . دست زده : دست فرسوده ٔ مفارقت عزیزان و پای سوده ٔ مصیبت نیک مردان شده است . (منشآت خاقانی چ دانشگاه ص <span class="hl"
غم فرسودهلغتنامه دهخداغم فرسوده . [ غ َ ف َ دَ /دِ ] (ص مرکب ) ناتوان شده از غم و غصه . (ناظم الاطباء). آنکه غم او را بفرساید. غمزده . غمکش : گرچه غم فرسوده ٔ دوران بدم مرگ عزالدین مرا فرسود و بس .خاقانی .<
نافرسودهلغتنامه دهخدانافرسوده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) فرسوده ناشده . || نو. غیرمستعمل . رجوع به فرسوده شود.
فرسودهلغتنامه دهخدافرسوده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) اسم مفعول از فرسودن . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). به غایت کهنه و ازهم ریخته و پایمال گردیده و افسرده شده . (برهان ). پوسیده . کهنه : گفتند یا موسی
فرسودهفرهنگ فارسی عمید۱. کهنه و پوسیده.۲. [قدیمی] نابودشده.۳. [مجاز] خسته و ناتوان.۴. [مجاز] سالخورده.۵. [قدیمی، مجاز] کاهشیافته.