فضاحلغتنامه دهخدافضاح . [ ف ِ ] (ع اِمص ) رسوایی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به فضیحة شود.
فضاحیلغتنامه دهخدافضاحی . [ ف َض ْ ضا ] (حامص ) در تداول فارسی زبانان ، رسوایی . رسوا کردن دیگران . (یادداشت مؤلف ).
فضائحلغتنامه دهخدافضائح . [ ف َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ فضیحة. (اقرب الموارد). رجوع به فضایح ، فضیحت و فضیحة شود.
فضایحلغتنامه دهخدافضایح . [ ف َ ی ِ ] (ع اِ) ج ِ فضیحة. رسواییها. (فرهنگ فارسی معین ) : امیر سیف الدوله از روی حمیت دین و غیرت اسلام جایز نمی شمرد بر آن فضایح اغضانمودن . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). از کیفیت نامه خبر کردند و سورت آن فضایح و قبایح بر او خواندند. (ترجمه ٔتاری
فضاحةلغتنامه دهخدافضاحة. [ ف َ ح َ ] (ع اِمص ) رسوایی . (منتهی الارب ). آشکار کردن بدیها. (از اقرب الموارد).
فضاحیلغتنامه دهخدافضاحی . [ ف َض ْ ضا ] (حامص ) در تداول فارسی زبانان ، رسوایی . رسوا کردن دیگران . (یادداشت مؤلف ).
رسواییلغتنامه دهخدارسوایی . [ رُس ْ ] (حامص )رسوائی . فضیحت و مذلت . (آنندراج ). افتضاح و بی آبرویی و بدنامی و ذلت و فضیحت و بی حرمتی . (ناظم الاطباء).اِبَة. موئبة. خزی . فتنه . فضاح . فضاحة. فضوح . فضوحة. فضیحة. لوءة. مهانة. مهجرة. ویلة. هاجره . هتکَه َ. هون . (منتهی الارب ). حالت و کیفیت رسوا
ابوالفتوحلغتنامه دهخداابوالفتوح . [ اَ بُل ْ ف ُ ] (اِخ ) یا ابوالفتح . شهاب الدین (شیخ ...) یحیی بن حبش بن امیرک السهروردی المقتول یاشهید معروف به شیخ اشراق و بعضی نام او را احمد گفته اند و پاره ای برآنند که کنیت او یعنی ابوالفتوح اسم او است و ابوالعباس احمدبن ابی اصیبعه خزرجی حکیم درطبقات الأطب
فضاحةلغتنامه دهخدافضاحة. [ ف َ ح َ ] (ع اِمص ) رسوایی . (منتهی الارب ). آشکار کردن بدیها. (از اقرب الموارد).
فضاحیلغتنامه دهخدافضاحی . [ ف َض ْ ضا ] (حامص ) در تداول فارسی زبانان ، رسوایی . رسوا کردن دیگران . (یادداشت مؤلف ).
افضاحلغتنامه دهخداافضاح . [ اِ ] (ع مص ) ظاهر و نمایان شدن صبح . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || سرخی گرفتن غوره ٔ خرما یا زرد شدن آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). زرد و سرخ شدن غوره ٔ خرما. (از اقرب الموارد). || فضیحت کردن . رسوا کردن . (غیاث اللغات ). رسوایی . رسوا کردن . (یادداشت مؤلف
انفضاحلغتنامه دهخداانفضاح . [ اِ ف ِ ] (ع مص ) ملامت شدن در رسوایی . (ناظم الاطباء). رسوا شدن . (آنندراج ).
