فظاظلغتنامه دهخدافظاظ. [ ف ِ ] (ع مص ) درشت خوی گردیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). فظاظة. فظظ. فظ. رجوع به این مدخل ها در ردیف خود شود.
فزایشلغتنامه دهخدافزایش . [ ف َ ی ِ ] (اِمص ) مقابل کاهش . افزایش . افزودن . (یادداشت بخط مؤلف ) : گرت رای به آزمایش بودهمه روزت اندر فزایش بود. فردوسی .- فزایش رسیدن ؛ زیاد شدن . افزایش یافتن . فزونی یافتن
فجاجلغتنامه دهخدافجاج . [ ف ُ ] (ع اِ) راه فراخ میان دو کوه . (منتهی الارب ). راه فراخ آشکار میان دو کوه . (اقرب الموارد). فَج ّ. رجوع به فج شود.
فظاظتلغتنامه دهخدافظاظت . [ ف َ ظَ ] (ع اِمص ) درشتخویی : سلطان سعید را از فظاظت خوئی و درشتی عادت وخامت حاصل آمد. (جهانگشای جوینی ). رجوع به فظاظة شود.
فظاظةلغتنامه دهخدافظاظة. [ ف َ ظَ ] (ع مص ) درشتخوی گردیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). فظاظ. رجوع به فظاظ و فظظ شود.
فظاظةلغتنامه دهخدافظاظة. [ ف ُ ظَ ] (ع اِ) پاره ای از آب نر. || پاره ای از هر چیزی . (منتهی الارب ). قطعة. (اقرب الموارد).
فظاظتفرهنگ فارسی معین(فَ ظَ) [ ع . فظاظة ] 1 - (مص ل .) درشت خوی و بد زبان شدن . 2 - (اِمص .) درشت خویی ، بدزبانی .
فظاظتلغتنامه دهخدافظاظت . [ ف َ ظَ ] (ع اِمص ) درشتخویی : سلطان سعید را از فظاظت خوئی و درشتی عادت وخامت حاصل آمد. (جهانگشای جوینی ). رجوع به فظاظة شود.
فظاظةلغتنامه دهخدافظاظة. [ ف َ ظَ ] (ع مص ) درشتخوی گردیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). فظاظ. رجوع به فظاظ و فظظ شود.
فظاظةلغتنامه دهخدافظاظة. [ ف ُ ظَ ] (ع اِ) پاره ای از آب نر. || پاره ای از هر چیزی . (منتهی الارب ). قطعة. (اقرب الموارد).
فظاظتفرهنگ فارسی معین(فَ ظَ) [ ع . فظاظة ] 1 - (مص ل .) درشت خوی و بد زبان شدن . 2 - (اِمص .) درشت خویی ، بدزبانی .