فمهلغتنامه دهخدافمه . [ ف َ م َ ] (اِخ ) شهری است خرد [ به هندوستان ]، و گوهرهای بسیار بدین جای افتد. (حدود العالم ).
فمیلغتنامه دهخدافمی . [ ف َ ] (اِخ ) دهی است از بخش نطنز شهرستان کاشان که دارای 280 تن سکنه است . آب آن از قنات و محصول عمده اش غله ، حبوب ، پنبه ، تنباکو، صیفی ، انار و انجیر است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
فامیلغتنامه دهخدافامی . [ می ی ] (ص نسبی ) منسوب به فامه . رجوع به فامة شود. || منسوب به احمد فامی نیشابوری . (سمعانی ). || میوه فروش . (تاریخ بیهقی ). رجوع به فامة شود. || شیرفروش . (منتهی الارب ). ظاهراً درست به نظر نمیآید.
محسالغتنامه دهخدامحسا. [ م َ ] (ع اِ) دهان . المثل : مااقرب محساه من مفساه ؛ ای فمه من استه . (ناظم الاطباء).
سخیفةلغتنامه دهخداسخیفة. [ س َ ف َ] (ع ص ) تأنیث سخیف . کم بافت . شل : و یسد فمه بخرتة سخیفة. (ابن البیطار). رجوع به سخیف شود.
جلعلغتنامه دهخداجلع. [ ج َ ل َ ] (ع مص ) بی شرم و فحاش گردیدن و برهنه فرج شدن . || دندانهای پیش گشاده بودن از لب زیرین . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ): جلع فمه جلعاً؛ کان لاتنضم شفتاه علی لسانه . (اقرب الموارد).
مفسالغتنامه دهخدامفسا. [ م َ ] (ع اِ) شرم انسان . (منتهی الارب ). کون . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). جائی که فساء از آن خارج میشود. (از محیط المحیط). دُبُر. اِست . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).- امثال :ما اقرب محساه من مفساه ؛ ای فمه من ا
تسدیملغتنامه دهخداتسدیم . [ ت َ ] (ع مص ) دهن اشتر ببستن . (تاج المصادر بیهقی ): فنیق مُسَدَّم ، کمعظم ؛ جعل علی فمه الکعام . (ذیل اقرب الموارد از صحاح ). || تغییر یافتن و بدبو شدن آب بسبب دیر ماندن . (از اقرب الموارد) (از المنجد).