فوعةلغتنامه دهخدافوعة. [ ف َ ع َ ] (ع اِ) بوی خوش . || حرارت و تیزی زهر. || اول روز و شب . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
فوهةلغتنامه دهخدافوهة. [ ف ُوْ وَ هََ ] (ع اِ) شورش و غوغای مردم . || ازهم بریدگی مسلمانان به غیبت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || شیر شیرین مزه . (منتهی الارب ). و در این معنی گویند به قاف است . (اقرب الموارد). || دهانه ٔ کوچه . (منتهی الارب ). || دهانه ٔ راه . || دهانه ٔ رودبار.(منته
فوهةلغتنامه دهخدافوهة. [ هََ ] (ع اِ) دهانه ٔ کوه . (منتهی الارب ). || دهانه ٔ راه . || دهانه ٔ رودبار. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || دهانه ٔ جوی . || شورش و غوغا. (منتهی الارب ).
فوائهلغتنامه دهخدافوائه . [ ف َ ءِه ْ ] (ع اِ) ج ِ فُوَّهة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به فُوَّهة شود.
فوهاتفرهنگ فارسی معین(فُ وَّ) [ ع . ] (اِ.) ج . فُوُهه . 1 - دهانه کوه ، راه ، رودخانه . 2 - شورش ، غوغا.