فش فشلغتنامه دهخدافش فش . [ ف ِ ف ِ ] (اِ صوت ) آواز سوختن باروت نم زده . (یادداشت مؤلف ). رجوع به فشفشه شود. || آواز بول . فش فش شاشیدن . (یادداشت مؤلف ).
فجلغتنامه دهخدافج . [ ف ُ / ف ِ ] (از ع ، اِ) راه فراخ و گشاده . (برهان ). در این معنی عربی است . رجوع به فَج ّ شود.
فجاجلغتنامه دهخدافجاج . [ ف ُ ] (ع اِ) راه فراخ میان دو کوه . (منتهی الارب ). راه فراخ آشکار میان دو کوه . (اقرب الموارد). فَج ّ. رجوع به فج شود.
فج و فاجلغتنامه دهخدافج و فاج . [ ف َ ج ُ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) فجفجه . از اتباع . (یادداشت بخط مؤلف ). پچ پچ : منم آن شاعری که قول من است حسب بی قال و قیل و بی فج و فاج .سوزنی .