فژگندهلغتنامه دهخدافژگنده . [ ف َ گ َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) فژغنده . پلید. چرکن . چرک آلود. (برهان ). رجوع به فژ، فژه ،فژاکن ، فژاگن ، فژاگین ، فژغنده ، فژگند و فژگن شود.
فگندهلغتنامه دهخدافگنده . [ ف َ / ف ِ گ َ دَ / دِ ] (ن مف ) افگنده . افکنده . (فرهنگ فارسی معین ) : سوار و پیاده ده ودوهزارفگنده پدید آمد اندر شمار. فردوسی .ترکیب ه
فگنده سرلغتنامه دهخدافگنده سر. [ ف َ / ف ِ گ َ دَ / دِ س َ ] (ص مرکب ) فکنده سر.کنایه از مراقبه کردن باشد. (از برهان ). بدین ترکیب صفت است و معنی مصدری برای آن درست نیست . در حال مراقبه . || کنایه از خجل و منفعل و شرمنده نیز هست
فگنده سرینلغتنامه دهخدافگنده سرین . [ ف َ /ف ِ گ َ دَ / دِ س ُ ] (ص مرکب ) کسی را گویند که چارزانو و مربع نشیند. (برهان ). رجوع به فکنده سرین شود.
ام فندهلغتنامه دهخداام فنده . [ اُم ْ م ِ ؟ ] (ع اِ مرکب ) نوعی از غوره ٔ خرما در اصطلاح مردم مصر. (از المرصع).
فنداءةلغتنامه دهخدافنداءة. [ ف ِ دَ ءَ ] (ع اِ) تیشه ٔ تیز. (منتهی الارب ). رجوع به فِنْدَاءْیة شود.
فژگندلغتنامه دهخدافژگند. [ ف َ گ َ ](ص مرکب ) فژغند. چرک آلود. پلید. چرکن . (برهان ). فژاکن . فژاگن . فژغند. فژگنده . رجوع به این کلمات شود.