فکاهةلغتنامه دهخدافکاهة. [ ف ُ هََ ] (ع اِمص ) خوش منشی و لاغ . (منتهی الارب ). مزاح برای انبساط نفس . (از اقرب الموارد).
فکاهةلغتنامه دهخدافکاهة. [ف َ هََ ] (ع مص ) فکاهه . خوش طبع و خوش منش گردیدن . (منتهی الارب ). خوش منش شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان علامه ٔ جرجانی ترتیب عادل بن علی ). || بشگفت آمدن از چیزی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فقاحةلغتنامه دهخدافقاحة. [ ف َ ح َ ] (ع اِ) پنجه ٔ دست . (منتهی الارب ). کف دست . (از اقرب الموارد).
فقاحیةلغتنامه دهخدافقاحیة. [ ف ُ حی ی َ ] (ع ص ) گلرنگ : حله ٔ فقاحیة؛ حله ٔ گلرنگ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فقاعةدیکشنری عربی به فارسیجوشيدن , قلقل زدن , حباب براوردن , خروشيدن , جوشاندن , گفتن , بيان کردن , حباب , ابسوار , انديشه پوچ
فکیهةلغتنامه دهخدافکیهة. [ ف َ هََ ] (ع اِمص ) خوش منشی . خوش طبعی . (منتهی الارب ). فکاهة. (اقرب الموارد). رجوع به فکاهة شود.
هزالةلغتنامه دهخداهزالة. [ هَُ ل َ ] (ع اِمص ) خوش منشی . (منتهی الارب ). فکاهة: وقعت ْ بینهما هزالة؛ ای فکاهة. (اقرب الموارد). || زیرکی . (منتهی الارب ).
فکاهتلغتنامه دهخدافکاهت . [ ف َ هََ ] (ع مص ) فکاهة. شوخ بودن . خوش طبع بودن . (فرهنگ فارسی معین ). || (اِمص ) مزاح و مطایبه یعنی خوش طبعی . (غیاث از منتخب ). رجوع به فکاهة شود.
فکاهیلغتنامه دهخدافکاهی . [ ف ُ هی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به فکاهة. || (اِ) نوشته ها و گفته هایی که سبب خندانیدن دیگران شود. ج ، فکاهیات .