لغتنامه دهخدا
قشتمور. [ ق ُ] (اِخ ) از امراء لشکر مغول است در خراسان که به فرمان الناصرلدین اﷲ با بیست هزار مرد از شجاعان رجال و سروران ابطال نامزد گردید تا سلطان جلال الدین را که به سوی بغداد روی آورده بود از آن نواحی براند. رجوع به تاریخ جهانگشای جوینی چ لیدن ج <span class="hl" dir="ltr"