لغتنامه دهخدا
قصرة. [ ق َ ص َ رَ ] (ع اِ) آنچه در پرویزن بماند بعدِ بیختن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || اسپست که به اول کوفتن برآید. || پوست بالای دانه . || پتک آهنگر. || پاره ای از چوب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || دمغزه ٔ مرغ . (منتهی الارب ). زِمِکّی ̍ الطائر. (اقرب الموارد)