لغتنامه دهخدا
قماط. [ ق ِ ] (ع اِ) رسن که قوائم گوسفند به وی بندند. (منتهی الارب ). رسن که دست و پای گوسفند را بدان بندند برای سر بریدن . (اقرب الموارد). || دست بند. (منتهی الارب ). الحبل یشد به الاسیر. (اقرب الموارد). || پای بند کودک گهوارگی . (منتهی الارب ). قنداق . قنداقه . خرقة عریضه ت
